Ken je dat, dat je op het punt staat om iets nieuws, iets groots, iets belangrijks te doen? Je maidenspeech in de politieke arena misschien of zelfs nog die eerste stap om ja te zeggen om jezelf te kandideren voor de raad, de provinciale staten of het waterschap? Weet je nog hoe dat voelde?
Dacht je misschien dat de politiek niets voor jou is, of dat je helemaal niet goed bent in spreken in het openbaar? Dacht je eraan om deze beurt over te slaan? Zo voel ik mij nu precies!
Zelf sta ik op het punt om mijn online programma te lanceren. Maar iets houdt me tegen om die laatste puntjes op de i te zetten en alles de wereld in te sturen. Ik durf niet. Ik heb hier maanden naartoe gewerkt: een enquête uitgezet en met politici gesproken. Ik ben in de huid gekropen van de politica in de arena en heb haar angsten maar vooral ook haar dromen voor een mooiere samenleving en haar eigen rol daarin gevoeld. Op basis daarvan maakte ik een super mooi programma. Hier zit echt alles in wat je als politica wilt kunnen om politiek te bedrijven op een manier waarbij je verbindt met de burger en waarden voorop stelt zoals welzijn, geluk en samenwerken.
Ik weet gewoon dat dit heel veel politici gaat helpen om eindelijk eens werk te maken van hun droom en dat daar dan weer heel veel mensen van buiten de politiek heel blij van worden omdat zij die dromen delen. Alle deelnemers van mijn programma zullen gelukslobbyisten worden en zorgen voor een fijnere wijk, dorp of stad. En dat begint allemaal bij mijn community van bevlogen vrouwen die het verschil maken en elkaar willen steunen.
En toch …. dat kleine stemmetje in mijn hoofd …
Wat als …
… niemand erop zit te wachten?
… de techniek me in de steek laat?
… alles mislukt?
Dan denk ik even terug aan het interview dat ik deed met oud-wethouder Marlou Absil waarin zij haar tips voor vrouwen in de politiek geeft. Haar eerste tip?
Gewoon doen!
Wat is jouw tip?
Bekijk de video hier: